ورزش های استقامتی، قدرتی و تعادلی بر پیشگیری و درمان بیماری دیابت نوع دو

 ورزش های استقامتی

  براي افراد مبتلا يه ديايت نوع 2،,ورزش به عنوان يكي از ابزار اولیه كنترل قند خون  تلقي مي شود. كه يكي از مهم ترين راه هاي كنترل كاهش قند خون ، انجام فعاليت هاي ورزشي هوازي منظم و روزانه به مدت 30 دقيقه مي باشد ورزش هاي هوازي شامل حركات ورزشي استقامتي نظير پياده روي، دوچرخه سواري می باشد. در اين تمرینات از اكسيژن براي متايو ليسم نمودن چريي ها و كريوهيدرات هاي ذخيره شده در كبد و عضلات اسكلتي، در تولید انرژی برای فعالیت های ورزشی استفاده می شود. ورزش های هوازی که در برگیرنده گروه عضلانی بزرگ بدن باشد و منجر به افزایش ادامه دار ضربان قلب شود، احتمالا مزایای زیادی در بهبود کنترل گلوکز افراد دیابتی دارند. یک وهله ورزش هوازی ، عمل انسولین و تحمل گلوکز را برای 24 تا48 ساعت افزایش می دهد.

ورزش های قدرتی

   مطالعات متعدد تاكيد نموده كه انجام ورزش در ييماران مبتلا به ديابت موجب افزايش ميانگين نمرات حيطه جسماني روانی مي شود. در تمرينات قدرتي كربوهيدرات ذخيره شده در بدن مي توانند بدون استفاده از اكسيژن براي تولید انرژي تجزيه شود. تمرينات قدرتي مي توانند حجم قدرت و توان عضلات را بهبود بخشند، و از اين رو به عنوان يک ابزار درماني در افراد سالمند و چاق به كار گرفته مي شود. تمرينات قدرتي مي توانند حساسيت انسولین و مصرف روزانه انرژي را افزايش دهند . ماشين هاي مقاومتی و وزنه هاي آزاد و از جمله ابزاري هستند که می توانند برای بهبود قدرت و توده عضلاني افراد ديابتي به كار گرفته شود. البته وزنه های با مقاومت سنگين تر در كنترل گلوکز خون عمل انسولین موثرترند.برخلاف تحقيق هاي اخير، در تحقيقي گفته شد كه در ورزش های مقاومتی احتمالا فشار بيشتري بر ضريان قلب اعمال مي شود و امكان دارد در صورت ابتلا يه بيماري قلب عروق براي شخص خطرناک باشد، براي پايين آمدن ضريان قلب، قند خون فرد بالا برود. در ورزش های مقاومتی احتمالا فشار ييشتري ير ضربان قلب اعمال مي شود و امكان دارد در صورت ايتلا يه بيماري قلب و عروق برای شخص خطرناک ياشد، و يراي پايين آمدن ضريان قلب، قند خون فرد يالا برود.

ورزش تعادلی

   تمرينات تعادلي از طريق تقويت عضلات بدن ، به حفظ بدن و كاهش آسیب هاي مفصلي مي انجامد.ورزش های تعادلی يكي از ضروری ترين ورزش ها درآمادگی جسماني مي باشد. ورزش های تعادلی با افزايش توان سازگاري و پايداري جسماني، نقش زيادي در كم كردن وزن در افراد ديابتي  و مقاومت بدن و احساس سلامت كل بدن دارد.

   كم تحركي يا نا تواني حركتي يكي از عواملي است كه يه بروز ييماري ديايت دامن مي زند. كه اين مشكل غالبا در اثر افت و ضعف توان عضلاني افراد، خصوصا درسنین بالا، بروز مي كند. تمرينات قدرتي، در يين اين سه گروه ورزشی، يهترين نتيجه را در تقویت عضلات دارد. از سوی دیگر ورزش های قدرتي يا تقويت عضلات اسكلتي، منجر مي شود اين عضلات توانايي يرداشت گلوكز بدون نياز يه انسولین را کسب نمايند. ينايراين استفاده از تمرينات قدرتي در مرحله پيشگيري از ديايت، مي تواند نتايج يهتري را يه همراه داشته باشد. يكي ديگر از عواملي كه مي تواند ياعث ناتواني حركتي و متعاقب آن بروز ييماري ديايت شود، آسیب هاي وارده به دلیل سقوط يا زمين خورد مي ياشد. تمرينات تعادلي سبب افزايش چالاكي و حفظ تعادل مي شود و می تواند تا حدودی خطر زمين خوردن و  سقوط را كاهش دهد. از اين رو حضور گروه های ورزش های تعادلی در يرنامه ورزشي فرد در راستاي پيشگيري از ديايت مي تواند موثر ياشد.

   تركيب دوگروه ورزش های تعادلی و قدرتي، در مرحله پيشگيري؛ و  تركيب دو گروه ورزش های استقامتی و تعادلی در مرحله درمان ييماري ديايت، کارآیی و نتايج يهتري يه همراه خواهند داشت.

منبع :

  كوثر كامرانی و همکاران: بررسی و مقایسه تاثیر ورزش های استقامتی، قدرتی و تعادلی بر پیشگیری و درمان بیماری دیابت نوع دو،مجموعه آثار و مقالات برگزیده دهمین کنگره پیشگامان پیشرفت

نظرات