اثربخشي آموزش نظم دهي عاطفه بر تاب آوري زنان مبتلا به ديابت نوع 2
اثربخشي آموزش نظم دهي عاطفه بر تاب آوري زنان مبتلا به ديابت نوع 2
بیماران مبتلا به دیابت معمولا از پریشانی روان شناختی(نشانه های افسردگی، استرس و اضطراب) رنج می برند که باعث بدکارکردی و نقص در عملکرد شده و کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.
دیابت علاوه بر اثرات سوء جسمانی، عملکرد روانی، اجتماعی را تحت تاثیر قرار می دهد. دیابت یکی از عواملی است که باعث کاهش تاب آوری فرد می شود. نتایج مطالعات حاکی از آن است که تاب آوری افراد دیابتی بطور معناداری ضعیف تر از افراد غیردیابتی است.
تاب آوری در بیماری دیابت به عنوان دستیابی به نتایج مثبت تر با وجود چالش های مربوط به زندگی با دیابت نوع2 از جمله درگیری در رفتارهای خودمدیریتی دیابت، درک خود از داشتن کیفیت زندگی خوب و رسیدن به قندخون هدف تعریف می شود.ماهیت یکنواخت مدیریت دیابت می تواند احساس کسالت ایجاد کند و منجر به سندروم خستگی دیابتی شود، که می تواند منجر به عدم تطابق بیمار با مدیریت بیماری شود.این وضعیت منجر به کاهش تاب آوری می شود که بر توانایی خودمراقبتی بیماران تاثیر می گذارد.بیماران مبتلا به دیابت نوع2 که خستگی را تجربه می کنند با مشکلات تاب آوری روبرو می شوند.
تاب آوری عاملی برای برقراری تعادل زیستی، روانی و معنوی در برابر شرایط مخاطره آمیز است.زمانی که بیماران متوجه نقصی در وضعیت سلامتی جسمانی شان می شوند، سازگاری روانی مشکل تر می شود.تحقیقات انجام شده اثربخشی درمان ها و آموزش های روانشناختی از جمله آموزش تنظیم هیجان بر تاب آوری بیماران مبتلا به بیماری های مزمن را تایید کرده اند.
تفاوت اساسی آموزش نظم دهی عاطفه با روش های درمانی دیگر در این است که این آموزش از همان ابتدای پیدایش بر ارتقاء قابلیت های نظم دهی هیجان به عنوان یک راهبرد برای بهبود کلی سلامت روان تمرکز کرده است و کمبود مهارت های نظم دهی هیجان که در بسیاری از اختلال ها وجود دارد را دریافته است.
آموزش نظم دهی عاطفه در افرادی که از اختلالات روانی رنج می برند، یا کسانی که در معرض چنین اختلالاتی هستند و یا برای افرادی که می خواهند چگونگی مقابله با هیجانات چالش برانگیز در زندگی روزانه خود را یاد بگیرند، طراحی شده است. بر اساس یافته مطالعات موجود، آموزش نظم دهی عاطفه مداخله ای موثر در درمان اعتیاد و کاهش هیجانات و عواطف منفی این بیماران، بهبود اختلالات خلقی و حالات افسردگی و غم و ناامیدی و افزایش سطح هیجانات مثبت و پذیرش خود است.
با توجه به اهمیت مداخلات مبتنی بر روان درمانی برای کمک به مشکلات این بیماران ، پيشنهاد مي شود از اين آموزش فقط در جهت بهبود تأثيرات معنوي تاب آوري در كنار ديگر درمان هاي شناختي براي بيماران مبتلا به ديابت استفاده شود.
منبع:
سميه عبدالمحمدزاده و همکاران: اثربخشي آموزش نظم دهي عاطفه بر تاب آوري زنان مبتلا به ديابت نوع2، فصلنامه علمي پژوهشي ابن سينا / اداره بهداشت، امداد و درمان نهاجا، سال بیست و چهارم،شماره اول، بهار1401، مسلسل78
