انجمن خیریه دیابت جنان

اختلال پرخوری

افراد دچار پرخوری رفتارهای خوردن پرخوری تکرار شونده دارند که در خلال آنها میزان زیادی از غذا را طی مدت کوتاهی می خورند . بر خلاف پر اشتهایی عصبی این بیماران پس از حمله ی پرخوری به مصرف ملین ها دست نمی زنند . دوره های پرخوری اغلب در خفا و خلوت فرد اتفاق می افتند عموما شامل غذاهایی با محتوای کالری بالا هستند و در خلال پرخوری فرد احساس می کند نمی تواند رفتار خوردن خود را کنترل کند .

به نظر می رسد کاهش قابل ملاحظه فعالیت جسمانی در جوامع مرفه عامل اصلی در افزایش میزان چاقی و تبدیل آن به یک مشکل بهداشت عمومی باشد . عدم تحرک جسمانی مصرف انرزی را محدود می کند و ممکن است در افزایش دریافت غذا روی طیف وسیعی از نیازهای انرژی افزایش می یابد ,ولی وقتی فعالیت جسمانی به کمتر از میزان حداقل خاصی نزول می کند ,دریافت غذا متناسب با آن کاهش نمی یابد .

چاقی اثرات زیان باری روی سلامتی دارد و همراه طیف وسیعی از بیماری هاست . همبستگی زیادی بین چاقی و اختلالات قلبی عروقی و دیابت وجود دارد . در افراد سنگین وزن افزایش فشار خون و قند خون و افزایش کلسترول خون شایع تر است . مطالعات نشان می دهد که با کاهش وزن فشار خون و میزان کلسترول خون کاهش می یابند . دیابت که واضحا ریشه ژنتیک دارد با کاهش وزن تخفیف می یابد .

طبق داده های موسسات ملی بهداشت مردان چاق صرف نظر از استعمال دخانیات ,بیش از مردان با وزن طبیعی بر اثرسرطان های کولون,رکتوم و پروستات می میرند . زنان چاق نسبت به زنان با وزن طبیعی مرگ و میر بیشتری بر اثر سرطان کیسه صفرا ,مجاری صفراوی ,پستان و سرطان رحم (شامل دهانه ی رحم و اندومتر ) و تخمدان دارند . مطالعات معتبر نشان می دهند که هر چه میزان چاقی فرد بیشتر باشد خطر مرگ او بیشتر است . شخصی که وزنش را به حداقل قابل قبول کاهش می دهد میزان مرگ و میرش به سطح طبیعی می رسد . کاهش وزن ممکن است در بیماران شدیدا چاق یعنی کسانی که وزنشان دو برابر وزن مطلوب است نجات دهنده ی زندگی باشد . چنین بیمارانی ممکن است به خصوص هنگام خواب نارسایی قلبی تنفسی پیدا کنند . (وقفه تنفسی هنگام خواب ).

تغییر سبک زندگی برای اختلالات خوردن از نظر روانشناسی

تغییر سبک زندگی بیمار را قادر می سازد که هدف هایی برای مدیریت وزنش تعیین کند .

راهبردهای ساده تغییر سبک زندگی که باید بیماران را به پیروی از انها تشویق کرد عبارتند از :

1: آهسته غذا خوردن و مزه مزه کردن هر لقمه

2: جویدن هر لقمه به میزان سی بار پیش از بلعیدن

3: گذاشتن چنگال روی میز در فواصل لقمه ها

4: تاخیر خوردن برای دو تا سه دقیقه و مکالمه در این فاصله

5: به تعویق انداختن میان وعده به مدت ده دقیقه

6: صرف کردن غذا در بشقاب های کوچک تر

7: تقسیم بخش های غذا به دو نیمه

کاهش نشانه ها و سرنخ های خوردن :

_فقط در یک مکان تعیین شده غذا بخورید