اهمیت مسائل هیجانی در دیابت در ابتدا حدود ۳۰۰ سال پیش در سال ۱۶۷۴توسط توماس ویلیس پزشک انگلیسی که برای اولین بار قند را در ادرار افراد مبتلا به دیابت تشخیص داد شناخته شد. ویلیس ادعا کرد که دیابت توسط غصه زیاد ایجاد می شود.
افراد مبتلا به دیابت غالبا از احساس ناکامی، بی قراری ، کلافگی یا فرسایش ناشی از نیازهای بیماری سخن می گویند. همچنین اختلالات روانپزشکی مشخص مانند افسردگی ، مشکل خاص در افراد مبتلا به دیابت است . افسردگی در افراد مبتلا به دیابت شایع تر است . علایم بالینی افسردگی:
۱_ خلق افسرده
۲_ کاهش وزن شدید یا افزایش وزن تقریبا ۵%وزن بدن در ماه یا کاهش یا افزایش اشتها
۳_مشکل خواب یا زیاد خوابیدن تقریبا هر روز
۴_ احساس واقعی بی قراری یا اضطراب بدنی واقعی تقریبا هر روز
۵_خستگی یا ازدست دادن انرژی
۶_ کاهش علاقه یا لذت در همه یا تقریبا همه فعالیت های روزانه
۷_ احساس بی ارزشی یا احساس نامناسب و بیش از حد گناه تقریبا هر روز
۸_ کاهش توان فکر کردن یا تمرکز
۹_افکار راجع به مرگ ؛ خودکشی یا افکار یا برنامه ریزی برای خودکشی
کلید درمان موثر ازردگی مربوط به دیابت ، افزایش مهارت های کنار ایی بیماران است. رویکردها بر کمک به بیماران برای پرهیز از موقعیت های استرس زا یا کمک به بیماران برای مدیریت موقعیت های پر استرس که غیر قابل اجتناب اند با مداخلات بسیاری که بر هر دو تمرکز می کند تاکید دارند. گروه وسیعی از مداخلات شامل درمان های گروهی ، گروه های خودگردان، گروه های حمایتی و اردوی دیابت برای کودکان بکار رفته اند تا کنار ایی موثر تر را در کودکان و بزرگسالان مبتلا به دیابت ارتقا بخشند .
منبع :
جنبه های روان شناختی دیابت چاپ دوم سال ۱۳۹۱
با مقدمه دکتر باقر لاریجانی
ترجمه : دکتر میترا حکیم شوشتری ، دکتر سید مسعود ارزاقی
