ارتباط شاخص های کنترل متابولیک و کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع دو
بیماری دیابت بدلیل وجود عوارض متعدد به طور گسترده ای بر کیفیت زندگی بیماران اثر می گذارد و به همان نسبت باعث ایجاد مشکلات اجتماعی در این بیماران می شود. هزینه مراقبت های سلامتی برای یک فرد دیابتی،حدود6/4 برابر یک فرد غیر دیابتی است. همچنین مدیریت نامناسب این بیماری منجر به بالا رفتن سطح گلوکز خون شده و می تواند در نهایت منجر به بیماری های متعدد در این بیماران شود.
مجموعه ای از آزمایشات و بررسی های مرتبط با دیابت همچون اندازه گیری مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1C) و آزمایشات مربوط به سطح لیپیدهای خون همچون کلسترول،تری گلیسرید و لیپوپروتئین ها، به عنوان مهم ترین شاخص های کنترل متابولیکی در بیماران مطرح هستند که هموگلوبین گلیکوزیله به عنوان مهم ترین معیار کنترل قندخون در دراز مدت شناخته و اندازه گیری آن به عنوان استاندارد طلایی مراقبت دیابت در نظر گرفته می شود.
همچنین کنترل قندخون در محدوده طبیعی با استفاده از عوامل تعدیل پذیر به عنوان مهم ترین استراتژی مدیریت دیابت و پیشگیری از عوارض این بیماری معرفی شده است و از طرف دیگر غیر طبیعی بودن متابولیسم لیپیدها یکی از مهم ترین عوامل ابتلای بیماران دیابتی به بیماری های عروقی است که می تواند وضعیت سلامت آن ها را تحت تاثیر قرار دهد.
هدف اصلی درمان تنها بر طرف کردن علائم و نشانه های فیزیکی بیماری نیست بلکه باید بهبود کلی کیفیت زندگی بیماران مدنظر باشد، لذا چگونگی کیفیت زندگی در بیماران دیابتی اهمیت زیادی دارد و کیفیت پایین زندگی منجر به کم کردن مراقبت از خود،خوب کنترل نکردن قندخون و افزایش خطر عوارض بیماری است. اما با توجه به اینکه کیفیت زندگی یک مفهوم ذهنی است که در برگیرنده ابعاد جسمی،روحی-روانی و اجتماعی فرد بوده و متاثر از اعتقادات ،فرهنگ،اقتصاد و معنویات فرد است و از آنجایی که کیفیت زندگی مطلوب بعنوان یکی از اهداف اصلی درمان دیابت مطرح می باشد،می بایست ارتباط کنترل دیابت و کیفیت زندگی نیز در این بیماران مورد ارزیابی واقع شود.
کنترل بهتر شاخص های متابولیک با کیفیت زندگی بالاتر همراه است،لذا ارائه راهکارهایی در جهت کنترل شاخص های متابولیکی، می تواند افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت را در ابعاد مختلف در پی داشته باشد.
منبع:
مهدی صادقی و همکاران: ارتباط شاخص های کنترل متابولیک و کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع دو، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران،دوره27،شماره91-90،آبان و دی 1393،82-73
