ارتقا کيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بعد از 8 هفته ورزش هوازي و مقاومتی
برنامه هاي تغيير سبک زندگي شامل فعاليت فيزيکي و ورزش با کنترل قند خون و کاهش افسردگي نقش پررنگي در افزايش کيفيت زندگي افراد مبتلا به ديابت نوع 2 ايفا مي کنند . مطالعات مختلفي اثرات انواع ورزش ها را در کيفيت زندگي افراد مبتلا به ديابت نوع دو بررسي کرده اند.
نوع ورزش انجام شده در مقالات مختلف کيفيت زندگي شامل: ترکيبي هوازي، مقاومتي،ترکیبی مقاومتی - هوازي مي باشد.
ورزش هوازي با افزايش تعداد گيرنده هاي انسوليني و افزايش توانمندي عضلات اسکلتي جهت برداشت گلوکز اثرات مفيدي را به دنبال دارد. همچنين ورزش مقاومتي به علت افزايش انقباض عضله ، افزايش گلوتامين، ساخته شدن پروتئين کيناز B و گلیکوژن، باعث افزايش متابوليسم گلوکز مي گردد. بنابراين با ترکيب هر دو نوع ورزش هوازي و مقاومتي اثرات بهتري از کاهش عوارض به دست مي آید.
ورزش هاي ترکيبي سبب افزايش حساسيت انسوليني شده و نسبت به ورزش هاي هوازي يا مقاومتي اثرات بهتري دارد. ورزش هاي ترکيبي سبب کاهش بيشتر چربي احشايي،چربي دور شکم و چربي کل بدن در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مي گردد . بنابراين با توجه به اهميت اثرات مفيد ورزش هاي ترکيبي نسبت به ورزش هاي هوازي يا ترکيبي به تنهايي، پیشنهاد می شود از این نوع ورزش استفاده شود.
در مطالعه نعیمی و همکاران جهت بررسي کيفيت زندگي افراد مبتلا به ديابت نوع دو پس از دو ماه ورزش ترکيبي هوازي و مقاومتي
)پياده روي بر تردميل با پوشيدن جليقه وزنه دار ( زير نظر فرد متخصص که بر روی 30 بیمار دیابتی در دو گروه ورزش ترکیبی و کنترل انجام شده است به این نتیجه دست یافتند که تمرينات ترکيبي هوازي و مقاومتي (ورزش هوازي با بار خارجي) به مدت 8 هفته (24 جلسه) مي تواند باعث افزايش معنی داري در رضايت از وضعيت درمان ديابت، مراقبت از ديابت، اندازه گيري قندخون، فعاليت هاي ورزشي و آگاهي از بيماري نسبت به قبل از برنامه ورزشي در مقايسه با گروه کنترل شده گردد.
منبع :
صديقه سادات نعيمي و همکاران: ارتقا کيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بعد از 8 هفته ورزش هوازي با لود خارجي، كومش- جلد 22، شماره 4 (پياپی 80)، پائيز 1399
