اضطراب، امید و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع2

    بیماری دیابت علاوه بر عوارض جسمی، عوارض روانی همچون اضطراب و ناامیدی را به دنبال دارد. اضطراب منجر به تشدید قندخون بالا و کاهش خودمراقبتی، اما امید می تواند نقش مهمی در سازگاری افراد با مشکلات ناشی از بیماری داشته باشد.

  در همین راستا نتایج مطالعه متاآنالیزانجام شده نشان می دهد شیوع اضطراب در بیماران ایرانی مبتلا به دیابت 64/5درصد می باشد؛ که نشان دهنده شیوع بالای اضطراب در این بیماران است.

   اضطراب در بیماران دیابتی مشکلاتی را به همراه دارد که در نهایت منجر به افسردگی، کاهش تمرکز فرد و ایجاد اختلال در مهارت های تصمیم گیری، اختلال در برقراری ارتباط درمانی درمانگر و بیمار که موجب کاهش مداخلات درمانی می شود و افزایش احتمال ابتلا به سایر بیماری ها )از جمله بیماری های قلبی عروقی(،کاهش خودمراقبتی بهینه  و افزایش هزینه های بهداشتی را به دنبال دارد. اضطراب همچنین با فعال کردن محور هیپوتالاموس -هیپوفیز- آدرنال سبب افزایش طولانی مدت سطح هورمون های استرس )کورتیزول، اپی نفرین، گلوکاگون ( و هورمون رشد شده و بدین وسیله منجر به افزایش قندخون یا تشدید قندخون بالا می شود.

  از طرفی بیماری مزمن که سبک و شیوه زندگی در آن بسیار مهم است؛ می تواند در کاهش امید نیز موثر باشد.این درحالی است که امید به عنوان یکی از منابع مقابله انسان در سازگاری با مشکلات و بیماری های صعب العلاج در نظر گرفته می شود و می تواند به عنوان یک عامل شفادهنده، چندبعدی، پویا و قدرتمند نقش مهمی در سازگاری داشته باشد. به عبارتی امید حالت انگیزشی مثبت و ذهنی مبتنی بر برنامه ریزی برای رسیدن به هدف است که محصول تعامل فرد با محیط می باشد. تحقیقات نشان داده که امید بیماران دیابتی در طول 30 سال گذشته افزایش داشته است و این به دلیل پیشرفت های انجام شده در زمینه مراقبت های دیابت از جمله تشخیص سریع تر و مدیریت این بیماری می باشد.

  دو مقوله اضطراب و امید در کنترل دیابت و عوارض آن نقش مهمی را ایفا می کنند، لذا انجام مداخلات مناسب جهت افزایش امید و کاهش اضطراب در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ، از اهمیت بالایی در جهت بهبود سلامت روان این بیماران برخوردار است.

منبع :

مهنا طاهری و همکاران : بررسی اضطراب، امید و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع2، فصلنامه پرستاری و مامایی،پیراپزشکی،دوره هفتم،شماره دو،پاییز 1400

                                               

نظرات