تأثير آموزش بر مديريت قندخون كودكان مبتلا به ديابت
آموزش كافي و كنترل متابوليكي مطلوب مي توانند پيامد باليني كودكان ديابتي را بهبود بخشد.آموزش ديابت دركودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت نوع 1 به دو صورت آموزش در گروه همسالان و در خانواده ضروري مي باشد .ارتقاي آگاهي و آموزش در رابطه با بيماري، آزمايش ها ، رو ش هاي بررسي و درمان از جمله اهداف مهم پرستاري در مراقبت از اين کودکان مي باشد . از طريق آموزش ، استقلال كودك ديابتي پرورش مي يابد .وقتي كودك ياد مي گيرد كه مبتلا به ديابت است، مجموعه اي از مسئولیت های جديد متناسب با سن و مرحله رشد و تكامل ، بر عهده او گذاشته مي شود . كودك بايد ياد بگيرد كه مديريت ديابت به منظور جلوگیری از عوارض حاد و مزمن ناشي از ديابت مي باشد.
اهداف كليدي آموزش ديابت، تغيير رفتار افراد و ارتقاي خود مديريتي است، به عبارتي هدف از آموزش، افزايش دانش، مهارت ها و قابليت انعطاف بيماران است . آموزش ديابت شامل فراهم آوردن ابزار و حمایت های ضروري براي بيماران مي باشد تا آن ها مديريت بیماری شان را یاد بگیرند.
مديريت ديابت سبب شده تا به آموزش به عنوان عنصري هزينه اثربخش در مديريت ديابت نگاه شود كه فرصتي را فراهم مي كند تا دركنار بسياري از پيامدهاي مثبت، با كمك به پيشگيري از بروز يا شدت عوارض و بيمار ي هاي همراه، از بار مالي ديابت بر بيمار، خانواده و سیستم هاي بهداشتي بكاهد. سنين 10 تا 14 سالگی يكي از دوران مهم و گاهی شروع ديابت در كودك مي باشد و همچنين كودك 9 ساله تحت آموزش و نظارت والدين قادر به رعايت رژيم درمانی خود است . ازسوي ديگر، كودك ديابتي در اوايل دوره نوجواني با تغييرات هورموني و مقاومت طبيعي بدن به انسولين روبه رو است . از طرفي در اين دوره سني حس استقلال طلبي، گرايش به همسالان و مخالفت با والدين ممكن است موجب عدم رعايت دقيق رژيم ديابتي شود.
آموزش مدون و درگير نمودن كودك ديابتي در امر مراقبت و درمان سبب بهبود مديريت قندخون مي شود . بدین صورت كه آموزش باعث ارتقاء توانايي كودك در چهار حيطه مديريت قندخون شامل اندازه گيري قندخون، رعايت اصول انسولين درماني، رعايت برنامه رژيم غذايي و انجام فعالیت هاي بدني می شود.
منبع:
فاطمه چراغی و همکاران: بررسي تأثير آموزش بر مديريت قندخون كودكان مبتلا به ديابت: آموزش پرستاري دوره 3 شماره ) 1پياپی7) بهار 1393،11- 1
