درمان شناختی رفتاری بر تنظیم هیجان کودکان مبتلا به دیابت نوع یک(قسمت دوم)
استفاده از راهبردهای ناسازگارانه ی تنظیم هیجان توسط کودکان مبتلا به دیابت نوع یک، از قبیل نشخوار فکری در مورد بیماری شان و فاجعه سازی از بیماری شان، نه تنها نگرانی، خشم و اضطراب را در آنها به وجود می آورد بلکه باعث استفاده کمتر از راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان می شود و این کودکان را همواره در رسیدن به اهداف شان در محیط با ناکامی مواجه می سازد که این خود می تواند تشدید بیماری و به خطر انداختن سلامت روانی آنها را در پی داشته باشد.
درمان شناختی رفتاری باعث بهبود راهبردهای سازگارانه و کاهش استفاده از راهبردهای ناسازگارانه در کودکان مبتلا به دیابت می شود و به این کودکان برای کاهش سرزنش خود و مقصر دانستن دیگران در ابتلا به بیماری کمک شایانی می کند. این درمان می تواند با آگاهی دادن و کمک به بازسازی شناختی کودکان مبتلا به دیابت، کنترل هیجانات مثبت را جایگزین هیجانات منفی کند. هیجانات مثبت منابع روان شناختی مهمی هستند که به کودکان کمک می کنند در مقابل فشار روانی از روش های مقابله ای مؤثری استفاده کنند و با تضمین سلامت جسمانی و روانی خود، بتوانند با حوادث استرس زای زندگی بهتر مقابله کنند.
از آنجا که بین افکار، احساسات و رفتارکودکان مبتلا به دیابت ارتباط وجود دارد و افکار منفی باعث برانگیختگی هیجانی و اختلال در عملکردهای آنها می شود، این کودکان با یادگیری راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان می آموزند تا با بیماری شان مواجه شوند، قضاوت خود را در مورد بیماری شان مورد ارزیابی مجدد قرار دهند، به جای سرکوب هیجانات خود خطاهای شناختی را بیاموزند، به صورت هوشیارانه احساسات و افکار خود را بپذیرند و با جایگزین کردن افکار و موضوعات لذت بخش به جای تفکر درباره ی این رویداد منفی زندگیشان، تحمل بیشتری جهت مقابله با بیماری خود و عوارض ناشی از آن داشته باشند.
منبع:
محمد سلطانی زاده و همکاران: اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تنظیم هیجان کودکان مبتلا به دیابت نوع یک، مجله ديابت و متابوليسم ايران. آذر- دی 1397 ؛ دوره 18 (شماره2)109-97
