دیابت و ویتامین D
دیابت نوع 1 یکی از بیماری های شایع دوران کودکی است.حدود 35 میلیون نفر از مردم دنیا به این بیماری مبتلا می باشند. در مطالعات مختلف نشان داده است که بین کمبود ویتامینD و دیابت نوع یک ارتباط وجود دارد این ویتامین برای ترشح سطح نرمال انسولین لازم است. در مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است بین میانگین شیوع دیابت و میزان ساعات تابش نور خورشید ارتباط وجود دارد.
از علل عمده کمبود ویتامین Dتغذیه با شیر مادر بدون دریافت مکمل های ویتامین D، کمبود ویتامین Dمادری و محدودیت قرار گرفتن در معرض نور خورشید می باشند.
غلظت ویتامین D در بدن به دو عامل بستگی دارد: میزان قرار گرفتن در معرض نورخورشید و میزان جذب از طریق موادغذایی البته کمبو د ویتامین D ممکن است در بعضی افراد به طور ژنتیکی وجود داشته باشد هر چند که ژن تنظیم کننده غلظت ویتامین D شناخته شده نیست. اغلب مردم ویتامین D را از طریق اشعه مستقیم خورشید دریافت می کنند به طوریکه قرار دادن صورت و دست ها در معرض نورخورشید به مدت 2 ساعت در هفته احتمالا برای سطح نرمال ویتامین D کافی می باشد. همچنین ویتامین D دریافتی می تواند از طریق منابع گیاهی (Ergocalciferol-VitD2) یا منابع حیوانی(Ergocalciferol-VitD3) تامین می شود و بوسیله سطح هورمون پاراتیروئید در کلیه تنظیم می گردد.
نتایج مطالعات مختلف نشان داد که کودکان در معرض کمبود ویتامین D قرار دارند و مهم ترین دلایل کمبود این ویتامین عدم قرارگیری مناسب در معرض نورخورشید و عدم دریافت ویتامین D به میزان کافی از طریق منابع غذایی می باشد.
از طرفی این ویتامین جهت متابولیسم کلسیم ، عملکرد نرمال سلول های بتا جزایر لانگرهانس و ایمنی طبیعی ضروری می باشد و کمبود این ویتامین باعث تخریب عملکرد سلول های بتا و عدم تحمل گلوکز می شود.
بنابراین با توجه به نتایج تحقیقات متفاوت قرارگیری کافی در معرض نورخورشید، مصرف مکمل های کمبود ویتامینD در دوران شیرخوارگی و دریافت کافی این ویتامین از راه خوراکی جهت کاهش شیوع دیابت نوع یک در افراد مستعد ضروری می باشد.
منبع :
نویسنده : نرگس صادقی و همکاران ، ویتامین D و دیابت نوع یک ، فصلنامه ی علمی دانشکده پرستاری و مامایی زابل ، دوره1- شماره1،پاییز 92
