سلامت دهانی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2
بيماران ديابتي در معرض پوسيدگي دندان و عفونت دهاني بيشتري مي باشند. عدم کنترل قند خون در بيماري ديابت باعث مي شود بدن قادر به مبارزه با باکتري‌هاي پاتوژن لثه‌اي نباشد.
يكي ديگر از مشکلات بيماران ديابتي خشكي دهان است که باعث تسريع پوسيدگي دندان‌ها مي‌گردد. بيماران ديابتي معمولا مقدار بزاق کمي در دهانشان دارند (خشكي دهان) و همين امر موجب مي شود که باکتري‌هاي دهان، با تاثير بر روي قند مواد غذايي باعث پوسیدگي دندان ها شوند لذا بسیار مهم است که افراد ديابتي به بهداشت دهان و دندان خود اهميت زيادي دهند و مراجعات دندانپزشكي منظم‌تري داشته باشند.
شایع‌ترين مشکلات بهداشت دهان و دندان در ارتباط با ديابت و عدم کنترل قند خون عبارتند
از:
▪ پريودونتيت
▪ اختلال عملكرد غدد بزاقي
▪ عفونت‌هاي قارچي
▪ سوزش دهان و اختلال در طعم و مزه
▪ پوسيدگي دندان
بيماري لثه در بين مبتلایان به ديابت شدیدتر است زيرا اين بيماري توانايي مقابله با عفونت را کاهش داده و بهبودي را کند مي‌کند. از طرف ديگر یک عفونت مزمن در بدن مانند التهاب لثه باعث افزايش قند خون مي شود که کنترل گلایسمیک را دشوارتر مي کند.
بيماري‌هاي متابوليک با ايجاد تغيير در پروسه‌هاي فيزيولوژيک محيط دهان باعث تأثير بر روند پوسيدگي دندان‌ها مي شوند. يكي از اين بيماري‌ها ديابت است که در دنيا 463ميليون نفر به آن مبتلا هستند.
در ديابت نوع 2 به علت مقاومت به انسولين يا کاهش ترشح انسولين، متابوليسم کربوهيدرات‌ها، چربي‌ها و پروتئين‌ها دچار اختلال شده و ميزان قندخون افزايش پيدا مي کند . متعاقب بالا رفتن قند خون ميزان گلوکز در بزاق فرد بالا مي رود، بطوري که ميزان قند در بزاق افراد ديابتي بيشتر و ميزان آن در ترشحات لثه‌اي بسیار بيشتر از افراد سالم مي باشد و اين حالت باعث تغيير در فلور باکتريايي دهان و تسريع روند پوسيدگي مي شود.
بزاق افراد ديابتي نسبت به افراد سالم اسیدي‌تر است و اين افزايش در اسيديته بزاق به عنوان فاکتور مستعد کننده پوسیدگي در ديابت شناخته مي‌شود. به جز تغييراتي که در بزاق افراد ديابتي اتفاق مي افتد، احساس خشكي دهان و زخم گوشه‌هاي لب (انگولار چلایتيس) نيز مي‌توانند تمايل اين افراد را براي رعايت بهداشت دهان و دندان را کم کند و باعث افزايش خط پوسیدگي و بيشتر شدن تعداد دندان‌هاي از دست رفته در افراد ديابتي شوند.
از مطالعات چنين نتيجه گيري مي شود که بيماران مصرف کننده انسولين نسبت به بيماران مصرف کننده داروي خوراکي با وضعیت گلایسمیک مشابه ، وضعيت سلامت دهان ضعیف‌تری داشتند بنابراين لازم است توجه ويژه‌اي به بيماران ديابتي بويژه بيماراني که در درمان خود از
انسولين استفاده مي‌کنند، داشت چرا که سلامتی دهاني نيز بر وضعيت ديابت اثر گذار است.
منبع :
محمد لک : مقایسه شاخص های سلامت دهانی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2تحت درمان با انسولین و بدون انسولین، اسفند 1399
