سندرم متابوليک و عوامل پيشگويي کننده آن در بيماران ديابتي نوع2
سندرم متابوليك موجب افزايش بروز بيماري ديابت و بيماري هاي ايسکميک قلب مي گردد. سندرم متابوليك از مجموعه اي از اختلالات متابوليك تشكيل شده است كه موجب افزايش خطر بيماري هاي قلب و عروق و ديابت مي شوند. اين سندرم براي اولين بار در سال ۱۹۸۸ شرح داده شد و كرايترياهاي تشخيصي آن تعيين گرديد از آن زمان تاكنون، چندين بار تعريف آن تغيير نموده و در حال حاضر تعاريف گوناگوني از آن موجود است.
شيوع سندرم متابوليك در دنيا بسيار متفاوت است و در بعضي از مطالعات از ۲۰ تا ۹۰ درصد برآورد شده است تفاوت ها در زمينة ژنتيك،رژيم غذايي، ميزان فعاليت فيزيكي و ساختار سني و جنسي جوامع بر شيوع اين سندرم تأثير مي گذارند. شيوع اين سندرم در دنيا و آسيا به طور پيشرونده در حال افزايش است و اين افزايش موجب افزايش احتمالي در بروز بيماري هاي قلبي عروقي و ديابت خواهد شد. سندرم متابوليك يك تهديد جدي جهت سلامت بيماران ديابتي به شمار مي رود .
اهميت كلينيكي تشخيص اين سندرم در افراد ديابتي، شناسايي بيماران در معرض خطر عوارض قلبي عروقي مي باشد. همچنين اين سندرم با اختلالات ديگر شامل بيماري كبد چرب غير الكلي، هيپراوريسمي، سندرم تخمدان پلي كيستيك و آپنه انسدادي خواب همراهي دارد. روش هاي درماني اصلي اين سندرم شامل روش هاي تغيير شيوة زندگي و كاهش وزن و افزايش فعاليت فيزيكي مي باشد.
در مطالعه مقطعي که دکتر فرشيد فرداد و همکاران بر روي ۳۵۰ بيمار مبتلا به ديابت نوع2 مراجعه کننده به کلينيک ديابت بيمارستان هاي گلستان و امام خميني اهواز انجام شد. فراواني سندرم متابوليک در بيماران ديابتي نوع دو بالا بود و متغيرهاي جنس زن، فعاليت فيزيکي، ميکروآلبومينوري،تري گليسريد سرم و کلسترول HDL ،پيشگويي کنندة بروز سندرم متابوليک در اين بيماران بود. فراواني بيماري هاي ايسکميک قلب در بيماران مبتلا به سندرم متابوليک بيشتر است.
ادامه دارد....
منبع:
فرشيد فرداد و همکاران: فراواني سندرم متابوليک و عوامل پيشگويي کنندة آن در بيماران ديابتي نوع ۲ در اهواز، مجلة علمي پزشكي جندی شاپور، دورة ١١ ، شمارة ٢،1391
