سندرم پای بی قرار در بیماران دیابتی
سندرم پای بی قرار نوعی اختلال حسی- حرکتی است که با یک احساس ناخوشایند همراه با کرختی آزار دهنده که بیشتر در اندام تحتانی و فقط در هنگام استراحت (شبها) رخ می دهد و با حرکت و تکان دادن پاها از بین می رود. مطالعات نشان دادند که بیماران دیابتی بیشتر از جمعیت عمومی در معرض خطر ابتلا به سندرم پاهای بی قرار هستند.
سندرم پای بی قرار اغلب خانوادگی یا ایدیوپاتیک است اما کم خونی فقر آهن، نارسایی کلیه، اختلالات تیروئید، نوروپاتی، بارداری و دیابت نوع 2 نیز تاثیرگذار است. بیش از 80درصد افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار وضعیت شایعی را تجربه می کنند که به آن حرکت دوره ای اندام می گویند. حرکت دوره ای اندام در خواب با کشیدگی غیر ارادی پا یا حرکات تکان دهنده در هنگام خواب مشخص می شود که به طور معمول هر 15 تا 40 ثانیه اتفاق می افتد، این علائم باعث بیداری مکرر و اختلال در خواب می شود. دیگر شرایط تحریک کننده شامل : دوره های بی تحرکی مانند مسافرت های طولانی مدت با اتومبیل، نشستن های طولانی، پروازهای راه دور می باشد .
مطالعات نشان دادند که بیماران دیابتی بیشتر از جمعیت عمومی در معرض خطر ابتلا به سندرم پاهای بی قرار هستند، ارتباط معنی داری بین این اختلال و دیابت به دلیل نقش اتیولوژیک دیابت در تولید نارسایی کلیه و پلی نوروپاتی وجود دارد.
سندرم پای بی قرار عوارض متعددی دارد که موجب افزایش بروز اختلال هاي روانی، کاهش کیفیت زندگی، اختلال خواب، افزایش خطر بیماري هاي قلبی عروقی و مرگ و میر، افزایش افسردگی و اضطراب، خستگی روزانه، اختلال در توانایی کار و ایجاد انزواي اجتماعی می شود. دیابت شیرین و سندرم پای بی قرار وقتی با هم همراه شوند، می توانند اثرات مضر یکدیگر را تسریع کنند.
بر اساس مطالعات صورت گرفته روش های متعدد دارویی و غیر دارویی در کنترل سندرم پای بی قرار در بیماران مبتلا به دیابت مورد بررسی و موثر شناخته شده است.
منبع:
زهرا سبزی و همکاران : روش های کنترل کننده سندرم پای بی قرار در بیماران دیابتی: مطالعه مروری دامنه ای، نشریه مرور سیستماتیک در علوم پزشکی، تابستان 1401 ، دوره 2، شماره2
