عوارض انسولین(قسمت دوم)

ليپوديستروفي شامل ليپوآتروفي و ليپو هيپرتروفي، از عوارض شايع تزريق زير جلدي انسولين اند. اين عارضه پوستي از آنجا كه مي تواند بر روي كينتيك جذب انسولين اثر بگذارد و موجب اختلال در كنترل قند خون بيماران (افزايش يا كاهش قند خون) گردد ، واجد اهميت است . به علت اينكه احساس درد در نواحي ليپوديستروفيك كمتر است، بيماران ديابتي ترجيح مي دهند در همان محل تزريق كنند و در نتيجه روند ديستروفي تشديد مي يابد . ليپوهيپرتروفي يك ناحيه برجسته « تومور مانند » و خوش خيم بافت چربي است كه ناشي از اثر ليپوژنيك انسولين است.وقتي انسولين به طور مكرر در يك محل مشابه تزريق گردد، سلول هاي چربي هيپرتروفيك جايگزين كلاژن درم مياني مي شوند و تورم و ليپوهيپرتروفي در آن ناحيه رخ مي دهد . ليپوهيپرتروفي شايع ترين عارضه جلدي مربوط به تزريق انسولين مي باشد و تحقيقات نشان داده اند كه شيوع آن در بيماران درمان شده با انسولين نوتركيب انساني همچنان بالا باقي مانده است . با چرخش منظم محل تزريق مي توان اين عارضه را كاهش داد.

ليپوآتروفي به صورت يك ضايعه آتروفيه و فرورفته بر روي پوست است و در نتيجه از دست رفتن بافت چربي زير جلدي رخ مي دهد.اين عارضه يك پايه ايمونولوژيك دارد و در اثر تحريك سيستم ايمني و واكنش با اجزاي ناخالص همراه با برخي از انواع انسولين بروز مي كند. اگرچه شيوع ليپوآتروفي ناشي از تزريق انسولين با توجه به خلوص انسولين هاي نوتركيب انساني و افزايش سطح آگاهي بيماران، كاهش يافته است اما اين عارضه با انسولين هاي نوتركيب و همچنين انسولين هاي آنالوگ نيز گزارش شده است . با چرخش منظم محل تزريق مي توان از بروز ليپوآتروفي جلوگيري كرد.