غربالگري نوروپاتي محيطي حسي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دوم
يكي از عوارض شايع ديابت مليتوس، نوروپاتي ديابتي مي باشد كه در صورت عدم درمان مي تواند مشكلات فراواني را براي فرد مبتلا و سيستم بهداشتي جامعه به همراه داشته باشد . در ميان علت هاي اصلي بيماري پاي ديابتي كه شامل نوروپاتي محيطي ديابتي، بيماري عروقي، عفونت و باكتري پاتوژن مي باشند، نوروپاتي محيطي ديابتي ، به علت از دست رفتن حس محافظتي پا ، مهم ترين مكانيسم پاتوژنز زخم پاي ديابتي مي باشد. زخم پاي ديابتي يكي از علت هاي مهم بستري شدن و آمپوتاسيون در بيماران ديابتي نوع دوم مي باشد.
نوروپاتي محيطي ديابتي، عارضه شايع ديابت مي باشد كه با افزايش خطر زخم هاي پا ، عفونت ، سلوليت ، از دست دادن تعادل، آمپوتاسيون ، افزايش بار مالي و نقص در كيفيت زندگي همراه مي باشد . نوروپاتي محيطي ديابتي مسئول 50 تا 75 درصد آمپوتاسيون. نوروپاتي محيطي ديابتي ، غيرتروماتيك مي باشد. معمولاً موذيانه و بي سر و صدا رخ مي دهد و در بيشتر از 10 درصد موارد در زمان تشخيص بيماران ديابتي نوع دوم وجود دارد . شيوع اين عارضه در بيماران ديابتي نوع دوم بالاي 70 درصد مي باشد. شناخت بيماران در معرض خطر، اولين گام در كاهش بروز زخم هاي پا و آمپوتاسيون مي باشد . تظاهرات باليني وسيع و پيچيده نوروپاتي محيطي ديابتي و كمبود معيارهاي ارزشيابي عيني باعث مي شود كه تشخيص كمي و غربالگري نوروپاتي محيطي ديابتي مشكل گردد. اخيراً تركيبي از چندين روش غربالگري از جمله مونوفيلامن هاي سيمز وينشتاين 8 و 10 گرمي ، دياپازون 128 هرتز، حس درد و درجه حرارت ، رفلكس زانو براي غربالگري ابزار ، دركلينيك هاي ديابت استفاده مي شوند . مونوفيلامن سیمز- وینشتاین بنا به دلایل مختلف بهترین انتخاب برای غربالگری نوروپاتی حسی در بیماران دیابتی می باشد و توانایی پیشگویی کننده برای آمپوتاسیون و بروز زخم پای دیابتی دیابتی را دارد. ابزار ايده آل براي غربالگري ابزاري است كه به آساني در دسترس باشد، كاربرد آساني داشته باشد، نتايج تجديدپذيري را فراهم كند و حساسيت بالايي داشته باشد.
گايدلاين هاي انجمن ديابت آمريكا بر اساس عملكرد پزشكي مبتني بر شواهد، پيشنهاد كرده است است كه در زمان تشخيص ديابت نوع دو، بيماران بايستي از نظر نوروپاتي محيطي ديابتي غربالگري شوند.
منبع:
شهرام برازپردنجاني و همکاران : غربالگري نوروپاتي محيطي حسي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دوم، ، مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، دوره بیست و دوم شماره 97 بهمن سال 1391(66- 60)
