فاکتورهاي موثر برکنترل ضعيف قند خون در بيماران ديابتي ايراني
فاکتورهاي موثر برکنترل ضعيف قند خون در بيماران ديابتي ايراني
ديابت يک بيماري شايع و پرهزينه است که با مرگ و مير و عوارض بالايي همراه است. بيماران ديابتي در مقايسه با افراد همسن خود 2 تا 4 بار بيشتر در اثر بيماريهاي قلبي يا سکته هاي مغزي مي ميرند. يک نگراني عمده در رابطه با عوارض ديابت اين است که بسياري از اين عوارض برگشت ناپذيرند. اين عوارض در نتيجه اثرات مضر هيپرگليسمي ايجاد ميشوند. یکی از اهداف اوليه درمان ديابت کاهش دادن سطح گلوکز خون است زيرا به نظر ميآيد که بهبود يافتن کنترل قند خون موجب تاخير در شروع و پيشرفت عوارض ميکرووسکولار و ماکرووسکولار ميشود. شناخت فاکتورهاي مرتبط با کنترل قند خون کليدي براي درمان موثرتر و شناخت نيازهاي بيماران ديابتي است. در اکثر مطالعات بين طول مدت ديابت با کنترل ضعيف قند خون ارتباط ديده شده است. در مطالعهاي نشان داده شد که افرادي با طول مدت ديابت بيش از ده سال نه برابر بيشتر از افرادي که طول مدت ديابتشان فقط سه سال بود مستعد کنترل ضعيف قند خون بودند. علت آن ممکن است ناشي از تغييرات ترشح انسولين و يا افزايش مقاومت به انسولين باشد. در ايران نيز چندين مطالعه در زمينه فاکتورهاي مرتبط با کنترل ضعيف قند خون انجام شده است. برخي فاکتورهايي که مرتبط با کنترل قند خون شناخته شدند عبارتند از وضع تاهل، وضعيت اقتصادي، طول مدت ابتلا به ديابت، چک کردن قند خون در منزل، نوع ساختار خانواده و حمايت خانواده و درمان با انسولين.
منبع: فاکتورهاي موثر برکنترل ضعيف قند خون در بيماران ديابتي ايراني، ثریا دوست محمدیان و همکاران، كومش- جلد 23 ، شماره 3 پياپی 83 ، خرداد و تير 1400
