فعالیت بدنی در دیابت نوع یک
افراد مبتلا به دیابت نوع 1 می توانند درتمام رشته های ورزشی به صورت حرفه ای یا تفریحی از سطح اماتوری تا حرفه ای شرکت کنند. البته به شرط اینکه دچار عوارض دیابت نشده باشند و کنترل قند خونشان در حد قابل قبولی باشد.
تنظیم مقدار انسولین تزریقی و غذاي مصرفی براساس شدت و زمان انجام فعالیت ورزشی مهمترین اصل در انجام ورزش در دیابت نوع 1 است و جایگاه مهمی در کنترل آن دارد. انجام آزمایش قند خون جهت اطلاع از چگونگی پاسخ بدن به ورزش نیز از اهمیت اساسی برخوردار است و باعث افزایش کارآیی و جلوگیري از حملات هیپوگلیسیمی می گردد
برخی محدودیت ها برای بیمارانی که به عوارض مزمن بیماري مبتلا هستند وجود دارد. یکسري معاینات کامل قبل از ورزش براي یافتن این عوارض لازم است با این حال همه بیماران دیابتی باید براي شرکت در فعالیت ورزشی تشویق شوند برای پیشگیری از عوارض حاد در ورزش از قبیل هیپو گلیسمی یا هیپر گلیسمی بسته به نوع و خصوصیات ورزش، عوامل محیطی و سطح قند خون قبل از ورزش، فرد دیابتی نیاز به دریافت مقداری کربوهیدرات قبل، در طی و بعد از ورزش دارد. بنابراین هر ورزشکار باید بسته به توصیه های علمی پزشک خود و با کمک وی باید به تعدیل وضعیت تغذیه ای و انسولین دریافتی متناسب با تداخل ورزش با میزان قند خون بپردازد. این هدف ممکن است یا آزمون و خطای مکرر همراه باشد .فعالیت بدنی نیاز به دارو و انسولین را کاهش می دهد براساس مطالعات گسترده در سال 2001 تحت عنوان ”برنامه پیشگیري از دیابت“، نشان داده شد ورزش میتواند روند پیشرفت منجر به دیابت نوع 2 را کند تر سازد
ورزش را به صورت تدریجی از سطوح ساده شروع کنید سعی نکنید در روز اول، فعالیت خود را با دوي ماراتن شروع کنید. براي شروع یک پیاده روی به طور مثال از زمان های کم 15-20 دقیقیه در روزهای اول شروع فعالیت بدنی اغاز و به تدریج بر این زمان بیفزایید. اگر شیوة زندگی خود را تغییر دهید و ورزش را شروع کنید باید با پزشک خود مشورت نمایید تا او با دقت نظر بیشتري در مورد نوع دارو و درمان دیابت شما تصمیمگیري کند,
1Diabetes in Sports, Dr. Farzin Halabchi Sports Medicine Specialist
