مسئولیت پذیری و کنترل متابولیک افراد مبتلا به دیابت تیپ یک
به منظور تغییر شیوه ی زندگی، کنترل بهتر زندگی و احساس مسئولیت بیشتر، افزایش آگاهی و درک بیماران دیابتی از اهمیت بیماری، عوارض و درمان آن لازم است.آموزش، موجب درک بهتر ماهیت بیماری دیابت و اهداف مراقبتی- درمانی و درنتیجه انگیزش بیشتر بیمار برای پذیرش بیماری و مراقبت طولانی مدت میباشد.
با تشخیص بیماری فرد دیابتی بایستی مسئولیت های مختلفی از جمله : تزریق انسولین، کنترل قند خون، رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی و ... را برای مراقبت از خود بپذیرد. علی رغم درمان با پمپ انسولین، اغلب، کنترل قند خون نوجوانان دیابتی مطلوب نیست و یک دلیل آن فراموش دوز تزریفی همراه با صرف غذا است.
درمان کودکان دیابتی، نیازمند اجرای روزانه مجموعه پیچیده ای از رفتارهای بهداشتی است.این رفتارها عبارتند از:هماهنگی مقدار و زمان تجویز انسولین با نتایج حاصل از نظارت بر قندخون،مقدار و نوع رژیم غذایی،فراوانی و شدت فعالیت فیزیکی.
مشارکت والدین در کنترل دیابت مهم بوده و مورد تاکید قرار می گیرد.در مورد تقسیم مسئولیت ها بین والدین و فرد دیابتی بایستی توافق وجود داشته باشد. خانواده، نقش اساسی در نظارت و مدیریت بیماری دارد.
نقش والدین، با سن و سطح رشد و نمو جوانان تغییر می کند، بعنوان مثال : غالبا مسئولیت اولیه برای وظایف مدیریت دیابت در دوران کودکی را والدین به عهده می گیرند، اما تمایل به مسئولیت مدیریت، در کودکان بزرگتر و نوجوانان افزایش یافته است.در نظر گرفتن سطح رشد و تکامل و توجه به اینکه انتقال مسئولیت پیش از موعد، می تواند منجر به ضعف مراقبت از خود شود، مهم است.
برای نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک،به منظور رسیدن به موفقیت در مدیریت دیابت،کسب خودمختاری بیشتر در مراقبت از خود لازم است،ضمن اینکه نوجوانان باید مسئولیت والدین را در مدیریت دیابت درک کنند.به اشتراک گذاری مسئولیت با والدین،بایستی صریح و روشن باشد و توسط نوجوان درک شود.به خصوص برای انجام وظایف مدیریت مستقیم مانند:نظارت بر سطح گلوکز خون، تغییر و یا چرخش محل تزریق انسولین.
منبع:
نویسنده : طیبه خزاعی و همکاران : تأثير آموزش بر مسئوليت پذيري و كنترل متابوليك افراد مبتلا به ديابت تيپ يك و والدين، مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند.1392
