معرفی کتاب : حواس پرت ها ADHD در بزرگسالان
سالهای اواسط 1970 مشخص شد که ADHD(بیش فعالی)در بزرگسالان نیز وجود دارد . از آنجایی که اکنون چیزهای بیشتری در مورد این اختلال یاد گرفتیم و تعداد زیادی بزرگسال را درمان کرده ایم ، می دانیم که بیش از دوسوم کودکان مبتلا به ADHA در بزرگسالی ، مبتلا به ADHD باقی می مانند. انتقال اختلال به بزرگسالی با تغییرات زیادی همراه است ، اغلب مردم در تکامل زندگی شان یاد می گیرند تا آنجا که می توانند با این بیماری کنار بیایند . گرچه در یک بررسی دقیق ، ممکن است یک بزرگسال بسیار بی قرار به نظر بیاید ، ولی از میز کارش بالا نمی رود ، هر چیز جدیدی را که می بیند به هم نمی کوبد، هر جا که بخواهد نعره نمی زند ، یا مانند کودکان اضطرابش را آشکار نمی سازد.
همه ی نشانه هایی که در کودکی او را به مخمصه و گرفتاری می انداختند(طوری که برای همه اطرافیانش آشکار بود) چیزهایی هستند که حالا یاد گرفته است تا حدی آنها را مدیریت کند ، در حالی که در واقع ممکن است هنوز بی قرار باشد و هنوز هم به گونه ای تمام مدت در حرکت باشد . ADHD ممکن است در رفتار روزمره اش به شدتی که به رفتار یک کودک اطلاق می شود ، نمایان نباشد، ولی هنوز وجود دارد. آنچه اغلب بیش فعالی آشکار یک کودک نام می گرفت ، حالا به عنوان حسی از بی قراری درونی و ناراحتی احساس می شود.
بر خلاف باور عامه ، اختلال کاستی توجه همراه با بیش فعالی(ADHD) منحصر به کودکان نیست . در حقیقت بعد از افسردگی ، اختلال کاستی توجه ، رایج ترین اختلال روان پزشکی است . این عارضه مزمن با نشانه هایی همچون مشکل در توجه ، حفظ تمرکز و تکمیل امور به موقعیت شغلی و ارتباط اجتماعی زیان های فراوانی وارد می سازد ، اما قابل درمان و مدیریت کردن است.
تألیف:لنارد آدلر با همکاری ماری فلورانس
ترجمه: فریبا بشر دوست تجلی انتشارات ویرایش
