مفهوم سالمندي فعال در سایه ابتلا به دیابت
جمعیت سالمندان ایران در حال ازدیاد است و درصد بالایی از این جمعیت دچار دیابت هستند. دیابت یکی از بیماري هاي مزمنی است که شیوع آن در سالمندي سه برابر سنین جوانی است و پیشگیري و تشخیص این بیماري در دوران سالمندي، یکی از اهداف اساسی مراقبت سلامت سالمندان( Gerontological Health Care: GHC) است.
دیابت سالمندي مهم ترین مشکل سلامت عمومی در قرن حاضر است که علاوه بر آن که سبب مشکلات جسمی نظیر نابینایی، قطع اندام، نارسایی کلیه و بیماري هاي قلبی- عروقی می شود، می تواند منجر به عوارض روانشناختی نظیر افسردگی یا کاهش کیفیت زندگی هم گردد و به طور کلی تمام جنبه هاي زندگی سالمند را تحت تأثیر قرار می دهد. اتخاذ سیاست هاي سالمندي فعال در این زمینه می تواند منجر به بهبود درك از خود (self-perception)، بهبود شرایط جسمی و محیط فرهنگی- اجتماعی (sociocultural environment) براي این بیماران شود.
واژه سالمندي فعال به صورت گسترده در طول 10 سال اخیر به ویژه در اروپا و در اثر فعالیت هاي وسیع سازمان بهداشت جهانی مورد توجه قرار گرفته است.سالمندي فعال براي سالمندان دیابتی عبارت است از فرایندي جامع، پویا، چند بعدي و وابسته به فرهنگ که مستلزم داشتن حس رضایت، شادي، رفاه، امنیت و سلامت جسمی و روانی بوده و از طریق مشارکت اجتماعی، ارایه خدمات سلامتی و اشتغالی مناسب، شناخت از دیابت و حمایت مالی، عاطفی، خانوادگی و دولتی محقق می گردد و منجر به عواید کلان عینی و ذهنی در ابعاد بین المللی، مملکتی و فردي نظیر سازگاري با بیماري، حس ارزشمندي و عزت نفس می شود. حصول به این مهم، نیازمند توجه به کل دوره زندگی از کودکی تا سالمندي است.
با توجه به این که اجراي سیاست هاي سالمندي فعال، منجر به ارتقاي سلامت، ارتقاي کیفیت زندگی ، بهبود خودکارآمدي، تقویت سیستم هاي مراقبت از سلامتی، مرتفع نمودن نیازهاي سالمندان ، اشتغال، یادگیري در سراسر زندگی، امنیت، بهبود درك از خود، بهبود شرایط جسمی و محیط فرهنگی اجتماعی براي بیماران مزمن و البته براي اجتماع خواهد شد، لذا توصیه می شود با عنایت بر این که اجرایی شدن این مهم می تواند راهکاري براي مقابله با چالش ازدیاد جمعیت سالمندان در جهان و البته در ایران باشد، بدین مفهوم توجه ویژه مبذول گردد.
منبع:
منصوره اشقلی فراهانی و همکاران: مفهوم سالمندي فعال در سایه ابتلا به دیابت: یک مقاله کیفی، مجله دانشکده پرستاري و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران (حیات) دوره 25 ، شماره 3، پاییز 1398،341-325
