میکروآلبومینوری در بیماران دیابتی نوع 2
میکروآلبومینوری یک اصطلاح برای توصیف افزایش متوسط سطح آلبومین در ادرار است و زمانی که نفوذپذیری غیر طبیعی بالا برای آلبومین در گلومرول کلیه وجود دارد به کار می رود. میکروآلبومینوری یک نشانگر گسترده برای شناخت اختلال عملکرد آندوتلیال است به طوریکه با دیگر عوامل خطر از جمله : خطرات قلبی عروقی ، التهاب و نشانگرهای آندوتلیال در ارتباط است و حضور میکروآلبومینوری به طور قابل توجهی سبب افزایش مرگ و میر ناشی از ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی در مبتلایان به دیابت نوع 2 می شود.
از علل دیگر آن می توان به نفروپاتی دیابتی اشاره کرد که در حدود 40 درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 دیده می شود زیرا افزایش سطح آلبومین ادرار یکی از عوامل اصلی بیماری کلیوی در حدود 20 تا 42 درصد از دیابتی ها است و شناسایی زود هنگام و درمان نفروپاتی در بیماران در معرض خطر از اهمیت زیادی برخوردار است . میکروآلبومینوری روشی برای تشخیص نفروپاتی است و هنگامی که سطح آلبومین از 30 به 300 میلی گرم در یک جمع آوری 24 ساعته ادرار دیده شود رخ می دهد.
آزمایش میکرو آلبومین بر روی ادرار 24 ساعته و گاهی به درخواست پزشک بر روی اولین ادرار صبحگاهی انجام می پذیرد . نسبت آلبومین به کراتینین ادرار تخمین بهتری از وضعیت دفع آلبومین نشان می دهد . در یخچال قرار دادن و منجمد کردن به طور معمول قابل قبول است ولی قبل از انجام تست باید به دمای اتاق رسانده شود. توسعه میکروآلبومینوری در بیماران دیابت نوع 2 خطر ابتلا به بیماری های کلیوی و قلبی را افزایش می دهد بنابراین باید از روش های درمانی برای کاهش آن استفاده شود که یکی از آن ها مهار سیستم رنین آنژیوتانسین با استفاده از مهار کننده های آنتاگونیستACE و آنژیوتانسینII آنتاگونیست است که باعث افزایش سطح میکروآلبومینوری در بیماران دیابتی می شود.
پس از تشخیص دیابت، پزشک ممکن است آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله را درخواست کند. این آزمایش میزان و مقدار متوسط قند خون بیمار را در 2 تا 3 ماه گذشته نشان می دهد و پزشک می تواند دریابد که در ماه های گذشته قند خون بیمار، چه قدر بالا بوده است در حالی که آزمایش قند خون معمولی، مقدار قند خون را در زمان آزمایش نشان می دهد . اگر قند خون بالا باشد، مقداری از قند اضافی به مولکول هموگلوبین (رنگدانه قرمزی که در گویچه های قرمز خون وجود دارد و حامل اکسیژن خون است) می چسبد و تا هنگامی که گویچه های سرخ زنده اند (در حدود 120 روز) در این سلول ها باقی می ماند. هرچه خون بالاتر رود قند بیشتری به مولکول هموگلوبین می چسبد.
با توجه به اینکه دیابت باعث ایجاد اختلال در دفع میکروآلبومین از کلیه می شود بررسی سطح HbA1c و میزان میکروآلبومین 24 ساعته در مراقبت های افراد دیابتی مد نظر گرفته شود.
منبع :
نوشین صدرالدین کرمی و همکاران : بررسی ارتباط بین HbA1cو میکروآلبومینوری در بیماران دیابتی نوعII در استان اصفهان ، مجله تازه های بیوتکنولوژی سلولی مولکولی، دوره 10 - شماره - 37 زمستان1398
