نقش پرستاران در شناسایی و کنترل دیابت
دیابت یک بیماری مزمن است که 415 میلیون نفر از جمعیت دنیا به آن مبتلا هستند .تخمین زده می شود که از سال 2013 تا 2035 ، روند شیوع دیابت در جمعیت ایران از 8/4% به 12/3% افزایش یابد و به 91% برسد. همانطور که میزان شیوع دیابت و عوارض آن افزایش می یابد، نیاز به مراقبت های سلامتی نیز بیشتر می شود. افزایش شیوع دیابت و تمرکز بر پیشگیری از آن، نیاز به ارایه راهکارهایی دارد که دانش و مهارت ها را به افراد مبتلا به دیابت آموزش دهد. آموزش دیابت به عنوان یک راهکار و بخش جدایی ناپذیر در مراقبت از دیابت و به صورت یک تخصص مجزا در مراقبت های سلامت تعیین شده است که با استفاده از روش های مراقبتی و حمایتی پیگیر به صورت بیمار محور و جامعه محور در خارج از محیط های رسمی بالینی مانند بیمارستان ها و درمانگاه ها و در محیط طبیعی زندگی بیمار و با هدف توانمند سازی بیمار جهت اجرای رفتارهای خود مراقبتی انجام می گیرد. نظر به اهمیت موضوع، در بسیاری از کشورهای دنیا برای آموزش با کیفیت دیابت به بیماران، و به منظور اطمینان از ارایه ی تجارب و مهارت های لازم به بیماران، از آموزش دهندگان دیابت دارای گواهینامه استاندارد ملی استفاده می شود. پرستاران آموزش دهنده دیابت دارای نقش گسترده و مهمی در ارتقاء کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت با آموزش رفتارهای خودمراقبتی هستند.
پرستاران در واقع مراقبین بهداشتی در پیشگیری و تشخیص به هنگام دیابت و عوارض آن هستند از آن جمله می توان به نقش آنان در مراقبت از سلامت، بهداشت، آموزش جامعه، مدیریت سیستم بهداشتی، مراقبت از بیماران و ارتقای کیفیت زندگی اشاره نمود.
تلاش تیم درمان و مخصوصا پرستاران در جهت ارائه برنامه هاي آموزش خودمراقبتی در دیابت به طور موثر و مفید، براي بیماران و خانواده هاي آنان ضروري به نظر می رسد. در این زمینه مراقبین سلامتی می توانند با شناخت عوامل اجتماعی، اقتصادي، روانی و فیزیکی موثر بر خود مراقبتی دیابت و در صورت لزوم کمک به افراد مبتلا براي شناخت راه حل هاي مناسب، نقش قابل توجهی را در تطابق آنان با نیازهاي زندگی خود در زمان بیماري ایفاء نمایند.
استفاده از نیروهاي کارآمد و پرستاران آموزش دیده در مراکز درمانی و مراقبتی به منظور آموزش موثرتر این گروه از بیماران جهت ارتقاي سطح آگاهی و یادگیري آنان در زمینه دیابت و راه هاي کنترل آن، ضروري به نظر می رسد. چرا که بهبود وضعیت خودمراقبتی بیماران، می تواند منجر به نزدیک تر شدن میزان هموگلوبین گلیکوزیله به سطوح کنترل شده و در نتیجه، کاهش بروز عوارض دیابت گردد.
منبع:
فریدخت یزدانی و همکاران: چالش های پرستاران در ایفای نقش آموزش دهنده دیابت در جامعه: اولین همایش منطقه ای توسعه علوم پرستاری و مامایی با محوریت خدمات مراقبتی جامعه نگر، 1396.
مرضیه ضیایی راد و همکاران : وضعیت خودمراقبتی و رابطه آن با ویژگی هاي جمعیت شناختی و بالینی در نوجوانان و جوانان مبتلا به دیابت نوع یک: فصلنامه علمی پژوهشی پرستاري دیابت زابل: سال هفتم شماره 1 زمستان 1397 ص : 727-714
