بدن انسان ،تنها انسولین را جهت کاهش گلوکز خون داشته ، در حالی که 5 هورمون دیگربرای افزایش انسولین دارد.انسولین یک هورمون مهم برای تنظیم ذخیره سوخت بدن پس از تغذیه است .انسولین به سلول های حساس به انسولین ، پیام برداشت گلوکز و چربی برای ذخیره آنها برای بعد ارسال می کند.در حین ورزش ، هر گونه انسولین در جریان خون می تواند باعث شود ماهیچه ها گلوکز اضافی خون را جذب کنند .در افرادی که عملکرد پانکراس طبیعی دارند ، در حین ورزش سطح انسولین کاهش و سطح گلوکاگن افزایش می یابد..سطح قند خون توسط کبد کنترل می شود وهمه تمرینات ورزشی باعث ترشح هورمون هایی می شوند که تولید گلوکز را در کبد افزایش داده و میزان مصرف عضلانی آن بر اساس طول مدت و سختی تمرین کاهش می یابد.
فعالیت هایی با شدت کم و متوسط مقادیر کمی از هورمون افزاینده گلوکز را ازاد می کنند اما تمرینات شدید موجب افزایش فوری در گلوکز خون و منجر به ترشح بیش از حد هورمون ها می شوند.
بنابراین گلوکز خون اغلب حین و پس از تمرین کوتاه مدت شدید افزایش می یابد.ممکن است افراد بلافاصله بعد از ورزش شدید و چند ساعت پس از آن به دلیل هورمون های فزاینده گلوکز نسبت به انسولین مقاوم تر شوند .ممکن است برای پایین آوردن قند خون به انسولین مکمل نیاز داشته باشند.
هورمون های موثر بر گلوکز خون
انسولین : جذب گلوکز خون را در سلو ل های عضلانی افزایش می دهد.
آمیلین : عملکرد انسولین را با کاهش جذب و هضم غذا تقویت می کند.
گلوکاگن: تحریک تجزیه گلیکوژن کبد و تولید گلوکز جدید را بر عهده دار د.
اپی نفرین : تا حدی باعث تجزیه گلیکوژن کبد می شود.
و ...
منبع : اصول تجویز تمرینات ورزشی برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مولفان : دکتر مهدیه مولا نوری شمسی و همکاران انتشارات حنتمی 1401
