آسيب هاي عروقي و بافتي ناشي از پيش رفت بيماري دیابت منجر به عوارض شديدي مثل رتينوپاتي ، نوروپاتي ، نفروپاتي ، عوارض قلبي - عروقي و زخم پاي ديابتي مي شود. نوروپاتي در % 10 بيماران در زمان تشخيص بيماري وجود دارد و % 50 بيماران پس از گذشت 25 سال از تشخيص بيماري ديابت احتمالاً به آن مبتلا خواهند شد. علاوه بر طول مدت ابتلا به ديابت، وضعيت كنترل قند خون ، بيماري كليوي و سيگار كشيدن نيز فاكتورهاي خطر ايجاد نوروپاتي هستند. به دنبال آسيب كليوي، افزايش سطح توكسين هاي خون باعث آسيب عصبي مي شود. سيگار كشيدن نيز با تنگ كردن عروق و كاهش جريان خون در پاها مي تواند باعث تخريب يك پارچگي اعصاب شود. خطر قطع پا در تمام طول زندگي در بيماران مبتلا به پلي نوروپاتي %15 است. اولين مرحله در ايجاد زخم پا ، بروز پلي نوروپاتي است . نوروپاتي با ايجاد بي حسي در پا و اختلال در درك حس عمقي، پا را در معرض ايجاد زخم قرار مي دهد. پلي نوروپاتي قرينه انتهايي شايع ترين نوع نوروپاتي ديابتي است. این اختلال در 50%-40 از افراد ديابتي كه 25 سال يا بيش تر از ابتلا به ديابت آن ها گذشته است ، اتفاق مي افتد .اين نوروپاتي اغلب در پاها رخ مي دهد و مزمن و پيش رونده بوده و درد در انتهاي اندام ها وجود دارد. پاها به تدريج دچار كاهش حس شده و مستعد زخم ، سوختگي ، عفونت، گانگرن و مفصل شاركوت مي گردند. با تشخيص زود هنگام و كنترل ديابت و عوامل خطر آن مي توان از پيش رفت نوروپاتي ديابتي پيشگيري كرده و يا آن را به تاخير انداخت. تشخيص زودهنگام نوروپاتي ديابتي نياز به اخذ شرح حال و معاينه باليني دقيق دارد.
منبع :
رخساره عقیلی و همکاران : پلي نوروپاتي قرينه انتهايي ديابتي : نقش معاينه باليني در غربال گري، كومش- جلد 14 ، شماره 3 پياپي (47 ، بهار1392)
