چند قدم تا سلامت روان افراد دیابتی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از جمله رویکردهاي جدید و مؤثر در درمان اختلالات روانشناختی متعاقب بیماري هاي مختلف می باشد.
♦هدف اصلی این نوع درمان ایجاد انعطاف پذیري روانی است، یعنی ایجاد توانایی انتخاب عملی در بین گزینه هاي مختلف که متناسب تر باشد، نه اینکه عملی صرفاً جهت اجتناب از افکار، احساسات، خاطره ها یا تمایلات آشفته ساز انجام یا در حقیقت به فرد تحمیل شود.
- در این درمان ابتدا سعی می شود پذیرش روانی فرد در مورد تجارب ذهنی (افکار، احساسات) افزایش یابد و متقابلاً اعمال کنترلی نامؤثر کاهش یابد. به بیمار آموخته می شود که هرگونه عملی جهت اجتناب یا کنترل این تجارب ذهنی ناخواسته بی اثر است یا اثر معکوس دارد و موجب تشدید آنها می شود و باید (این تجارب را بدون هیچ گونه واکنش درونی یا بیرونی جهت حذف آنها)، به طورکامل پذیرفت.
- در قدم دوم بر آگاهی روانی فرد در لحظه حال افزوده می شود، یعنی فرد از تمام حالات روانی، افکار و رفتار خود در لحظه حال آگاهی می یابد.
- در مرحله سوم به فرد آموخته می شود که خود را از این تجارب ذهنی جدا سازد(جداسازي شناخت) به نحوي که بتواند مستقل از این تجارب عمل کند.
- چهارم،تلاش براي کاهش تمرکز مفرط برخودتجسمی داستان شخصی ( مانند قربانی بودن) که فرد براي خود در ذهنش ساخته است. پنجم، کمک به فرد تا اینکه ارزش هاي شخصی اصلی خود را بشناسد و به طور واضح مشخص سازد و آنها را به اهداف رفتاري خاص تبدیل کند (روشن سازي ارزشها)
- در نهایت، ایجاد انگیزه جهت عمل متعهدانه یعنی فعالیت معطوف به اهداف و ارزش هاي مشخص شده به همراه پذیرش تجارب ذهنی. این تجارب ذهنی می توانند افکار افسرده کننده، وسواسی، افکار مرتبط به حوادث (تروما)، هراس ها و ... باشند .
منبع:
منیره محزونی و همکاران: کاربرد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت کنترل عواطف در بیماران دیابتی نوع 2،فصلنامه علمی پژوهشی پرستاری دیابت زابل،سال7،شماره3،تابستان98،صفحات:886-877
