تأثیر تمرین ورزشی ترکیبی برشاخص هاي آمادگی جسمانی،عملکرد شناختی و کنترل گلایسمیک در مبتلایان به دیابت نوع2
تأثیر تمرین ورزشی ترکیبی برشاخص هاي آمادگی جسمانی،عملکرد شناختی و کنترل گلایسمیک در مبتلایان به دیابت نوع2
در میان شکایات ثانویه بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 کاهش شناختی یکی از جدیدترین محدودیت هاي شناخته شده در زندگی روزمره ي این بیماران است. افراد مبتلا به این بیماري، در چندحوزه يشناختی مانند توجه، عملکرد اجرایی، پردازش اطلاعات، حافظه، یادگیري و سیالیت کلامی نسبت به افراد سالم هم تراز خود، دچار ضعف بیشتري هستند. کاهش عملکردشناختی می تواند تأثیري منفی بر توانایی خوددرمانی افراد دیابتی داشته باشد و این امر منجر به بروز عوارض اضافی مرتبط با عدم درمان دیابت نوع 2 و کنترل ضعیف گلایسمیک می شود. کنترل ضعیف قند خون، تغییرات التهابی، افزایش مقاومت به انسولین، نقص در میتوکندري و افزایش استرس اکسیداتیو ازجمله عواملی هستند که به نظر می رسد، در بروزنقصشناختی بیماران دیابتی نقش دارند.در میان مطالعات صورت گرفته نتایج نشان می دهند، بین میزان سطح قند خون و زوال عقل در بزرگسالان ارتباط مستقیمی وجود دارد. افزایش هموگلوبین گلیکوزیلهHbA1c ) ) نیز همراه با افزایش خطر بروز نقص عملکرد شناختی است .سال هاست که تمرین ورزشی همراه با رژیم غذایی و داروهاي درمانی به عنوان اساس مدیریت دیابت شناخته می شوند و اثرات مثبت آن بر کنترل گلایسمیک به اثبات رسیده است . تمرین ورزشی به واسطه ي بهبود فاکتورهاي قلبی- عروقی و جسمانی قادر است نقش بهینه اي در کاهش آتروفی مغز، بهبود عملکرد اجرایی، عملکرد شناختی و کیفیت زندگی بیماران داشته باشد به علاوه، با توجه به اینکه بیماران مبتلابه دیابت نوع2 به خصوص با افزایش سن، کاهش پیش رونده اي در آمادگی قلبی تنفسی، قدرت عضلانی، تعادل، زمان عکس العمل و توانایی راه رفتن نشان می دهند، تمریناتورزشی، می تواند کاهش عملکرد جسمانی در این بیماران را بهبود بخشد. افزایش قدرت عضلانی در بیماران دیابتی به جهت بروز عوارضی مانند نوروپاتی و در نتیجه توانایی تعادل کمتر می تواند بسیار موردتوجه باشد . مطالعات نشان می دهد تمرینات قدرتی به واسطه ي تأثیر بر سازوکارهاي عصبی- عضلانی می تواند قدرت عضلانی و به دنبال آن تعادل را در این بیماران بهبود بخشد.
با توجه به اینکه کاهش عملکرد شناختی می تواند فرد را ناتوان کند و تأثیرات بسیار منفی را بر کیفیت زندگی بیماران و مراقبان آنها دارد، لذا به نظر می رسد بررسی و معرفی فاکتورهاي مرتبط با کاهش عملکرد شناختی و کنترل این فاکتورها می تواند حائز اهمیت باشد . در حال حاضر، درمان شناخته شده اي براي کاهش عملکرد شناختی وجود ندارد و داروهاي در دسترس تنها علائم این بیماري را تخفیف می دهند و عوارض جانبی زیادي دارند؛ بنابراین به نظر می رسد تغییر رویکرد درمانی ضروري است. به بیماران دیابتی توصیه می گردد، تمرینات ورزشی ترکیبی را به طور مستمر و درشدت مناسب، در کنار دیگر راه هاي درمانی استفاده نمایند.
منبع :
نفیسه قدرتی و همکاران : تأثیر یک دوره تمرین ورزشی ترکیبی برشاخصهاي آمادگی جسمانی، عملکرد شناختی و کنترل گلایسمیک در زنان مبتلا به دیابت نوع 2، مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، حیدریه ، دوره 9. شماره 4. زمستان 1400
